O, nə biləydi ki, ömrünün ən gözəl çağında, 14 yaşında insanlığa sığmayan bəşəri müsibətin şahidi olacaq. Xocalı sakini Mürvət Məmmədovun taleyinə uşaqkən qocalmaq, Vətən həsrəti, şəhid ata, qardaş acısı ilə yaşamaq yazılıb. Özünün dediyi kimi, nə uşaqlıq görüb, nə də gənclik...Xocalı faciəsinin şahidlərindəndir. Onlar əslində bir böyük ailə olaraq Qərbi Azərbaycanın Göyçə mahalında yaşayırdılar. Ermənilərin vəhşi siyasəti onları qaçıb Xocalıya sığınmağa vadar etmişdi.Xocalıya gələnə qədər bir qardaşı Göyçədə şəhid olmuşdu. Qərbi Azərbaycanda bir qardaşını şəhid verən Məmmədovlar ailəsi qaçqın düşərək Xocalı şəhərinə pənah gətiriblər. Lakin tale bu şəhərdə də həmin ailənin üzünə gülmür, erməni vəhşiliyi onları burda da rahat buraxmır.  Çox keçmir ki, Xocalı soyqırımının canlı şahidlərinə çevrilirlər. 4 ay blokadada qalan şəhərin sakinləri təslim olmaq istəmir. 1992-ci il fevralın 25-dən 26-na keçən gecə ermənilər Xocalıya növbəti dəfə hücum edir. Hücum zamanı Mürvətin ailəsinin yaşadığı evə əl qumbarası atılır. Nəticədə anaları Nurxanım Məmmədova və azyaşlı uşaqları, o cümlədən Mürvət ayağından yaralanır. Ermənilər onları evə doldurub yandırmaq qərarı verəndə ölümdən son anda bir rus zabitinin köməyi ilə xilas olurlar. Həmin gecə Mürvətin ailəsi ermənilər tərəfindən girov götürülür. Xocalı dəhşətlərini gözləri ilə görən, yaşayan, ermənilərin törətdikləri qırğınların şahidi olan Mürvət söyləyir ki, girovlar çoxaldıqca ermənilər seçim edir, qız-gəlinə işgəncə verirdilər.....Əhməd adında kişinin başını kəsib futbol oynadılar. Mürvət ailəsiyilə birlikdə bir həftə Əsgəranda polis təcridxanasında saxlanılıb. Təcridxanadan atası ilə iki böyük qardaşını ermənilər Mürvət gildən ayıraraq başqa yerə aparıblar. O gündən sonra Mürxət uzun illər qardaşları və atasının nə ölüsündən, nə dirisindən xəbər tutmayıb. Taki 2008-ci ilə qədər. Qeyd edək ki, Mürvət əsirlikdən azad olduqdan sonra anası ilə birlikdə Qobustan rayonunda məskunlaşıb. Şuşalı bir qızla evlənib və iki övladı var.  Ailə üzvlərini, yaxınlarını, yurd-yuvasını itirərək köçkün həyatı yaşamağa məcbur edilmiş Mürvətin yeganə təsəllisi 44 günlük savaşda rəşadətli ordumuzun qazandığı parlaq qələbə ilə qisaslarının az da olsa alınmasıdır. İndi onun bir arzusu var səmasında acımasızcasına qətlə yetirilən günahsız ruhların dolaşdığı Xocalıya geri dönmək.