Əgər bir yaxının rəhmətə getdisə, onun kədəri, dəfn mərasimi qalır bir tərəfdə, başlayırsan bir toyun bazarlığını etməyə. Çünki baş sağlığı üçün gələnlərə ən pis halda dovğa, bozbaş, plov verməlisən. Əgər maddi imkanı yaxşı deyilsə, borc alıb, hətta kredit götürüb yas verənlər də az deyil. Necə deyərlər, "qəşəng" ehsan verməsə, adam içinə çıxmağa xəcalət çəkəcək. Bu kimi problemlərdən təngə gələn Şəki rayonunun Şirinbulaq kənd camaatı ümumi bir qərar verib ki, bundan sonra yas mərasimlərində yemək verilməsin. Yaxınını itirmiş şəxslərin "ehsan" süfrələri açmaqda yarışması, israfçılıq və ifratçılıq etməsi İslam ədəb-ərkanına ziddir. Şəkinin Kiçik Dəhnə, Kiş və Oxud kəndlərində artıq yaslarda yemək verilməsi adəti tədricən aradan qaldırılır. Şübhəsiz ki, oturuşmuş ənənələrin asanlıqla ləğv edilməsi çətindir. Problemdən xilas olmağın mükəmməl yolusa maarifləndirmə, yas məclislərini idarə edən din xadimlərinin öz vəzifələrini və məsuliyyətlərini dürüst anlamalarıdır.